قانون اول:با علاقه گوش کنید.
با ابراز کلماتی مانند راستی، آره، عجب و تکان دادن اجزای صورت و دست، توجه خود را به طرف مقابل نشان دهید.
قانون دوم: از قطع صحبت طرف مقابل بپرهیزید.
قطع کردن صحبت، برای کسی که این کار را انجام می دهد، شاید خیلی طبیعی باشد؛ ولی در طرف مقابل حس نارضایتی و افکار منفی ایجاد می کند.
قانون سوم: سوالات خود را ماهرانه با طرف مقابل مطرح کنید.
سوال می تواند آغازگر صحبت و ادامه ی آن، یا اسباب توقف و ناتمام ماندن آن گردد. بعضی ها به طور طبیعی، کم حرف هستند؛ در برخورد با این اشخاص باید زمینه ی صحبت با آنها را فراهم ساخت. گاهی یک سوال دقیق و حساب شده، می تواند به گونه ای اعجاب انگیز، آنها را به صحبت کردن تشویق کند؛ اما پرسشی نابهنگام، طعنه آمیز و بی تناسب، می تواند جلوی ادامه صحبت را بگیرد.